Drogowskazy
parafiazabnica.pl
Boże Narodzenie to pojednanie z Bogiem i w Bogu z ludźmi, żeby siła tego pojednania, czyli miłości, była większa od jakichkolwiek przeciwsił, żeby się nie pozwoliła zniszczyć, żeby stale budowała fundament życia społecznego, życia narodowego, poczynając od rodziny poprzez wszystkie środowiska, poprzez wszystkie wspólnoty, sięgając do całego narodu. To jest wielkie wezwanie, można powiedzieć - wyzwanie Bożego Narodzenia co roku.
Boże Narodzenie nas wzywa do takiego pojednania, które stanie się siłą człowieka. Możemy po ludzku obawiać się bardzo różnych przeciwsił, które przeczą temu pojednaniu, które wyzwalają wrogość, nienawiść. To wszystko prawda. Taka jest nasza ludzka rzeczywistość, ale przecież pojednanie jest także wielką siłą. I może być siłą większą od tamtych przeciwsił.
Nie dajmy się wyprowadzić z tej łaski pojednania, z tej siły, z tej mocy pojednania, którą przyniosło nam Boże Narodzenie. Gwiazda betlejemska, żłóbek, drzewko i opłatek. Niech ono będzie trwałą naszą siłą. Siłą, która się opiera wszystkim przeciwsiłom. Siłą, dzięki której nie można nam odebrać pewnych zasadniczych wartości, treści naszego ludzkiego życia. One są nasze, one są jak gdyby zakodowane w tej świętej tradycji chrześcijańskiej, w świętej tradycji Bożego Narodzenia i stamtąd płyną do człowieka i są w człowieku, a jeśli są w człowieku, to nie można ich ruszyć.
 Są na właściwym miejscu, są siłą tego człowieka. Otóż ja wam tego bardzo gorąco życzę i mojej umiłowanej Ojczyźnie, z którą jestem związany przez każdą kolędę, przez każde święta Bożego Narodzenia i przez wszystkie doświadczenia dziejowe, przez które przechodzi.
Życzę, ażeby pojednanie było taką właśnie siłą.
Siłą większą, siłą zwycięską, żeby w ten sposób zwyciężał Chrystus i żebyśmy patrząc na to zwycięstwo coraz bardziej się przekonywali do Chrystusa, coraz pełniej za Nim szli. I wreszcie żebyśmy w tej wielkiej wspólnocie tylu ludów i narodów mówiących różnymi językami mogli dawać, mogli wnosić nasz twórczy, moralny, chrześcijański wkład.
Jan Paweł II, Rzym, 1 stycznia 1983